Eπώνυμοι μπαμπάδες

Πριν κανά μήνα, και ενώ δουλεύαμε όλοι πυρετωδώς για το νέο μας τεύχος, μου ήρθε η ιδέα να φιλοξενήσουμε στο αφιέρωμά μας τον Πασχάλη Τσαρούχα.

Πώς είναι να γράφεις για παιδιά και πώς για μεγάλους; Τι χάνει όποιος δεν διαβάζει βιβλία και μέχρι πού έχει ταξιδέψει ο αγαπημένος μας συγγραφέας παρέα με ένα βιβλίο;

Μας μιλάει για τη διαφθορά, τη γραφή, το περιβάλλον, τη γενιά των 700 ευρώ, την κόρη του, την Αθήνα.

Τον περασμένο μήνα έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με τον τίτλο «Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο, γονείς θέλουν». Ο «πιασάρικος», όπως λέμε στη δημοσιογραφική γλώσσα, τίτλος με έκανε

Όλοι ή σχεδόν όλοι έχουμε τραγουδήσει τραγούδια του Διονύση Τσακνή, σε εφηβικά πάρτυ, σε γιορτές, δυνατά στο αυτοκίνητο, σε δύσκολες ώρες μοναξιάς, με φίλους ή χωρίς.

Δεν ξέρω γιατί το Χαλάνδρι το έχω συνδυάσει με τους ηθοποιούς. Ίσως γιατί αρκετοί ηθοποιοί μένουν εκεί και συνήθως τις συνεντεύξεις μας τις κάνουμε στις γειτονικές καφετέριες, στην πλατεία.

Αυτήν τη φορά η συνάντησή μας έγινε τηλεφωνικώς. Πολύ λογικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Μάνος Παπαγιάννης έχει ένα ιδιαίτερα φορτωμένο πρόγραμμα, με καθημερινά τηλεοπτικά γυρίσματα, απογευματινά πατρικά «καθήκοντα» και αρκετά βράδια στην πλατεία Καρύτση, στο μαγαζί του.